U wylotu ul. Chwaszczyńskiej w Gdyni można oglądać słynny jacht „Miranda”, na którym kapitan Zbigniew Puchalski brał udział w regatach OSTAR 72 oraz samotnie opłynął kulę ziemską.

Więcej informacji na temat żeglarza i jego jachtu można znaleźć TUTAJ. Zapraszamy również do obejrzenia krótkiego filmu „E-widokówka z Gdyni”, zrealizowanego przez red. Bohdana Sienkiewicza, który opowiada o „Mirandzie”.
Jacht MIRANDA został przetransportowany na teren firmy VBW Engineering w Gdyni przy ul. Chwaszczyńskiej i wyeksponowany po pedantycznym odrestaurowaniu. W dniu 19 lipca 2002 r. została podpisana umowa pomiędzy VBW Engineering i Muzeum Miasta Gdyni o przechowaniu i opiece nad jachtem MIRANDA do dnia oddania do użytku nowego budynku Muzeum, w którym jacht MIRANDA będzie stanowił stałą ekspozycję.
Historia
Jacht żaglowy MIRANDA został zbudowany w 1935 roku w Gdyńskiej Stoczni Jachtowej na zamówienie Związku Wojskowych Klubów Morskich. Był on jednym z pierwszych jachtów zbudowanych wg planów Rasmussena z lat 30-tych. Jacht był używany przez bazę Marynarki Wojennej w Gdyni Oksywiu do celów szkoleniowo-rekreacyjnych na wodach Zatoki Gdańskiej. Tam też, na Oksywiu, przetrwał lata okupacji niemieckiej. Po wojnie został przekazany do Ośrodka Szkolenia Żeglarskiego Ligi Morskiej w Jastarni, który to ośrodek został włączony do organizacji paramilitarnej w roku 1953 o nazwie Liga Przyjaciół Żołnierza, następnie przekształconej w Ligę Obrony Kraju. Do organizacji LPŻ włączono najstarszy klub żeglarski „Gryf” (powstały w roku 1929 w Gdyni). W latach 1953-1960 powstały nowe kluby żeglarskie, m.in. YK „Kotwica” w 1958 r. oraz Yacht Klub Stoczni im. Komuny Paryskiej „Stal” w roku 1956. YK „Stal” otrzymał „w spadku” z Ośrodka Szkolenia Żeglarskiego w Jastarni jacht żaglowy klasy zatokowej, który po generalnym remoncie otrzymał nazwę ORKAN.
W roku 1968, po ostatnim sezonie żeglarskim jacht ORKAN został przeznaczony do kasacji. W roku 1969 Zarząd YK „Stal” postanawia przychylić się do wniosku kpt. Zbigniewa Puchalskiego i odstąpił jacht nieodpłatnie, jako jednostkę złomowaną. W roku 1970 kadłub złomowanego jachtu ORKAN zostaje odrestaurowany oraz otrzymuje nowy, zmodyfikowany plan ożaglowania i takielunku wg projektu kpt. Z.Puchalskiego, zmieniony zostaje również kształt i profil płetwy sterowej. |
W roku 1970 jacht zostaje zarejestrowany w Urzędzie Morskim w Gdyni, Polskim Rejestrze Statków oraz w Polskim Związku Żeglarskim pod nową nazwą MIRANDA, otrzymując Świadectwa Pomiarowe oraz Kartę Bezpieczeństwa i Orzeczenie Zdolności Żeglugowej „BEZ OGRANICZEŃ”.
Jacht „MIRANDA” dane techniczne: Wymiary: wg świadectw pomiarowych PRS oraz Karty Bezpieczeństwa nr 3126 wydanej przez Urząd Morski w Gdyni 22.04.1976 r. Kadłub: Osprzęt:
Wyposażenie nawigacyjne i komunikacyjne:
kpt. Zbigniew Puchalski |
Biografia kapitana Zbigniewa Puchalskiego
Urodził się w Warszawie 28 marca 1933 roku. Matka – Aleksandra Puchalska z d. Gellert, ojciec: Bolesław Montwit Puchalski. 1 września 1939 roku rodzina ucieka z bombardowanej przez Niemców Warszawy do Pruszkowa. Ojciec – oficer 14 pułku Ułanów Jazłowieckich zostaje ewakuowany wraz z Fabryką Broni w Pruszkowie w kierunku wschodnich granic Polski. Ciężko ranny pozostaje we Lwowie. Aresztowany przez Rosjan (NKWD) ucieka z transportu wiozącego więźniów do Katynia. Wraca piechotą do Warszawy, gdzie umiera w wyniku odniesionych ran i wyczerpania. Mieszkanie rodziny Puchalskich w Pruszkowie jest od pierwszych dni okupacji hitlerowskiej punktem kontaktowym Armii Krajowej i tajną wytwórnią materiałów opatrunkowych dla „podziemia”. W 1946 roku Zbigniew Puchalski osiedla się na Ziemiach Odzyskanych w Koszalinie. W tymże roku rozpoczyna swoja żeglarską część życia w Klubie Ligi Morskiej. W 1948 r. kończy kurs w Państwowym Centrum Wyszkolenia Morskiego w Gdyni. Wyjeżdża na Śląsk, gdzie kończy Liceum Przemysłu Hutniczego w Chorzowie. Nauka w ciągu dnia, praca na nocne zmiany w kopalniach węgla „Kleofas”, „Barbara”, „Wyzwolenie”, soboty i niedziele – to praca w Hucie Batory przy rozbiórce-remoncie pieców martenowskich. Wakacje spędza w macierzystym klubie żeglarskim „Tramp”. Żegluje po jeziorze Jamno lub na Bałtyku, pracuje również jako ratownik na nadmorskich plażach. W latach 1952-53 pracuje w Walcowni Metali Kolorowych „Dziedzice”, następnie rozpoczyna studia na Wydziale Metalurgii Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, uzyskując dyplom magistra inżyniera w roku 1961. W roku 1965 rozpoczyna pracę w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni na stanowisku starszego technologa, następnie – po przerwie – w Dziale Programowania Rozwoju Stoczni. W tymże roku Z. Puchalski opatentował wynalazek „Metoda zabezpieczenia izolatorów do tranzystorów przed korozją”. Otrzymane za wynalazek wynagrodzenie przeznacza na budowę jachtu pełnomorskiego. Powrót na Wybrzeże to również podnoszenie kwalifikacji żeglarskich:
W barwach stoczniowego Jacht Klubu „Stal” dwukrotnie zdobył Mistrzostwo Polski w klasie STAR. W tym okresie uzyskuje dodatkowe uprawnienia przydatne w żeglarstwie – sędziego, mierniczego jachtów, płetwonurka i ratownika. Zdobyta przezeń wiedza i znaczna praktyka morska, a także posiadanie własnego jachtu otwierają Z.Puchalskiemu drogę w świat. Podejmuje przygotowania do samotnych regat transatlantyckich OSTAR-72. Za uzyskane wyniki sportowe i zawodowe Zbigniew Puchalski zostaje wyróżniony szeregiem odznaczeń i medali: Zasłużony Ziemi Gdańskiej, Zasłużony Pracownik Morza /złota odznaka/, Zasłużony Działacz Żeglarstwa Polskiego /złota odznaka/, medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe /srebrny/ oraz nagrody Rejs Roku. W roku 1973 ukazuje się drukiem wydana książka Zbigniewa Puchalskiego – „Mirandą przez Atlantyk”. Dalsze rękopisy pozostają nie wydane „z powodu braku papieru” (1980 rok). W roku 1971 żeglarz przywiózł do Polski zaproszenie do udziału w regatach dookoła świata „WHITBREAD 1973”. Mobilizuje środki finansowe i patronat Stoczni im. Komuny Paryskiej do budowy jachtu, którego w roku 1973 zostaje członkiem załogi. Po powrocie z regat WHITBREAD-73 kpt. Z.Puchalski włącza się do prac przy organizacji „OPERACJA ŻAGIEL-74”, pełniąc funkcję Kapitana Portu Jachtowego w Gdyni. Natychmiast po zakończeniu tej wielkiej międzynarodowej imprezy żegluje samotnie do Tallina na spotkanie z estońskim środowiskiem żeglarskim. W 1975 zostaje członkiem YKM „GRYF” w Gdyni i w tym tez roku startuje w samotnych regatach atlantyckich – AZAB-75 na brytyjskim jachcie s/y „ORZEŁ” pod polską banderą, zajmując 13 miejsce na 56 startujących jachtów. Na wniosek kpt. Z.Puchalskiego zarząd JKM „GRYF” akceptuje kolejny udział „MIRANDY: w regatach transatlantyckich „OSTAR-76”, dla uczczenia powstania Miasta Gdyni i jubileuszu Jacht Klubu Morskiego „GRYF”, które to regaty będą pierwszym etapem wielkiego rejsu dookoła świata. W dniu 5 czerwca 1976 roku, w gronie 124 konkurentów kpt. Zbigniew Puchalski startuje z redy Plymouth na jachcie „MIRANDA” do regat „OSTAR-76”, rozpoczynając pierwszy etap rejsu dookoła świata. „MIRANDA”, która wbrew intencji jej konstruktorów z lat 30-tych przeżywając „renesans”, została jachtem oceanicznym, dostarcza trochę kłopotów i niedostatków, które żeglarz usuwał własną pracą i za własne zdobywane środki. Rozsiani po świecie rodacy oraz polskie statki i przedstawicielstwa częstokroć roztaczały opiekę nad kpt. Zbigniewem Puchalskim. Przede wszystkim dało się to odczuć w Anglii i USA – /GAL/, w Panamie – /Konsulat Polski/, w Australii – /Konsulat Polski, TEXTYLIMOEX/ oraz PLO, które we wszystkich portach świata służyło pomocą i zaopatrzeniem. Sam w rejsie – kpt. Zbigniew Puchalski był otoczony wielką troską Matki – Aleksandry i żony Stefanii, cierpliwie i z wielką obawą oczekujących rychłego i szczęśliwego powrotu syna i męża. |
Rozległe kontakty zawodowe w świecie, wysokie kwalifikacje, poparte dużą praktyką w wielu dziedzinach przemysłu sprawiły, że w roku 1981 mgr inż. Zbigniew Puchalski opuszcza Polskę udając się do Australii, gdzie podejmuje pracę w tamtejszym koncernie CRA-Comalco w Sydney. Po wielu latach, w nowym środowisku, na obcej ziemi, jego praca zostaje uwieńczona nowym sukcesem zawodowym. Stworzył pierwsze w Australii najlepiej wyposażone laboratorium przemysłowo-badawcze z najnowszym (w tym czasie) komputerowym systemem do analitycznych badań mikroskopowych. W roku 1997 przechodzi na wczesną emeryturę. Osiedla się w północno-wschodniej części Australii – Quensland. Żegluje „towarzysko”, trzymając się zawsze blisko własnego domu. „-… hoduję orchidee, dużo czytam, słucham muzyki, fotografuję, zabawiam się gotowaniem, piszę wspomnienia minionych lat na oceanach, myślami i sercem zawsze jestem z moją MIRANDĄ – teraz JEJ już nic złego nie grozi…” |
Za zgodą: http://muzeum.pozz.org.pl/ http://www.vbw.pl/